No English text available Libretto versie 2007 Scène in 6 zangen. Vrouw: Lyrische sopraan Eerste Zang Jij, jij, jij ? Jij hier, hier? Ben jij het, kind? Hier is Verboden Land. Wij zijn gebleven, maar jij bent weggestuurd. Of: uitgebannen, uitgekotst. Ik zit hier, veilig weggedoken, al jaren, tientallen jaren, comfortabel opgekruld in mijn grootmoeders stoel, een thee onder handbereik. En nu, uitgerekend nu kom je en klopt op de deur. Staat met verschrikte ogen op de drempel, heeft het kaartje voor de metro bij zich, dat ik je bij het weggaan nog in de hand gedrukt heb, kijkt angstig voor zich uit en vraagt: Welke lijn moet ik hebben, welk station? En: waar ligt het station? Is dat in de buurt van Oom Max? Ga: ga eenvoudig liefje, je reis, weg van mij, is belangrijker dan je behouden aankomst. Tweede zang Het komt niet uit Het kwam niet uit Het zou niet uitgekomen zijn Het zal onmogelijk uitkomen Het kwam onmogelijk slecht uit Onmogelijk Het zou onmogelijk geweest zijn Het was onmogelijk geweest Ja, ja, ja, ja Was het onmogelijk? Onmogelijk? Onmogelijk slecht, kwam het uit Ja, het kwam slecht uit Slecht en, ja, onmogelijk kwam het uit Het was onmogelijk slecht geweest, ja, ja Dat kan toch niet slecht geweest zijn? Niet slecht, onmogelijk was het Slecht was het (Stilte) Slecht (Stilte) Slechts Slechts mogelijk in andere omstandigheden Nooit weggestuurd, nooit, nooit! Terugkomen, mogelijk, natuurlijk Misschien anders wel mogelijk geweest Anders mogelijk geweest Mogelijk geweest, maar anders Anders,anders wel, anders zeker Anders wel uitgekomen Nee, nee Derde zang Ons lied is niet gezongen, Naast mijn volwassen stem de kinderstem, Witte muisjes op de roggeboterham. Ons duet, over liefde en knusse avonden, Samen koekjes bakken, Is ineengeschrompeld tot Eén lijn, schor en onzeker voorgedragen. Baby, where did our love go? En, iedereen hoort: Deze doffe alt had gebloeid Als begeleidster van jou Kleine felle melodie Vierde Zang (wat was het geworden?) Kansloos, dat kennen we. Weten we toch, van vroeger: het Beest van de Balkan het Monster van Braunau serieslachters, kinderkrakers, God, wat een beetje rotjeugd vermag! Of alleen maar een puistenkop van zestien, die verhaal komt halen: ´Ik haat je, mam, waarom, mam, hou van me, mam.´ Zure zweetlucht slaat in mijn gezicht, ongewilde intimiteit, mijn straf voor mijn besluitenloosheid. Kansloos, kan niets worden. Opgeruimd staat netjes. Hou het bij je en het groeit, en groeit, en groeit en vegeteert iedere dag, onstuitbaar gezwel. Kansloos, niet ongewenst. Maar op een morgen legt het de handen om je keel. Vijfde zang Baby, didn’t I treat you right? Baby, did you feel alright? Did you happen to see the most beautiful baby? Zesde gezang Blaas de kaars uit, liefste. Glij in je bedje waternimfje, meerkatje, heb je fijn gespeeld, vandaag? Ik slaap boven, alleen de trap op, en je bent er, bij mij. De trap op, en dan door de gang. Daar ben ik, zacht van liefde, na de gang rechts en dan door de tuin. Mijn ogen turen in het donker, de oogballen als glazen bollen vol tranen. Want na de tuin komt de landweg die leidt naar de zee. En daar zal je staan, turend over het koude water. Definitief de weg verloren